Allah Resûlü’nün (sallallahu aleyhi ve sellem) konuşması son derece tatlı ve gönül okşayıcıydı. Tane tane konuşur, her cümlesi dinleyenler tarafından iyice anlaşılırdı. İnsanların seviyelerine göre konuşur, teşbih ve temsillerle anlaşılması zor konuların anlaşılmasını kolaylaştırırdı. Vurgulamak istediği bir sözü üç kez tekrar ederdi. Konuşma esnasında genellikle gözlerini gökyüzüne çevirir ve sesini kısık değil de herkesin duyacağı şekilde yükseltirdi.
Sürekli olarak düşünceli bir hâli vardı. Genellikle sessiz durur, asla gereksiz konuşmazdı. Her cümleyi ayrı ve net olarak söylerdi. Eliyle işaret ederken bütün elini kaldırır, bir şeye hayret ettiğinde avucunun içini çevirir, konuşma sırasında bazen elini elinin üstüne vurur, konuşma sırasında bazen keyiflenir, sevindiğinde gözlerini yere çevirirdi. Çok az güler, güleceği zaman tebessüm ederdi.
Kaynak: Muhittin Akgül, 99 Soruda Efendimiz