Efendimiz’in (s.a.s) sünnetinde yemek yerken konuşmamak gerektiğiyle alakalı bir şey bilmiyoruz. Zaten Efendimiz (s.a.s.), bulduğuyla iktifa ederdi ki bu genellikle birkaç hurma, kuru ekmek ve sudan ibaretti. Günümüzde olduğu gibi uzun uzun yemekte oturmuyordu. Asr-ı saadette yemeğe ayrılan zaman azdı.
Yemekte konuşulmaz gibi bir anlayış var; ama bu ağızda yemek varken konuşulmaz şeklinde doğru olsa bile, yemek yerken besmele çekildikten sonra “Elhamdülillah” deyinceye kadar konuşulmaz manasına gelmez. Efendimiz’in (s.a.s) yemekle alakalı olarak söylediğini bildiğimiz şeyler; yemeği sağ elle ve önünden yenilmesi, yemeğe başlamadan besmele çekilmesi, yemeği soğutmak için içine üflenilmemesi, yemeği yerken midenin üçte birinin yemeğe, üçte birinin suya, üçte birinin de boş olacak şekilde ayarlanılması gerektiğidir.
Yemek yerken faydalı şeylerin konuşulmasında ise bir sakınca yoktur. Fakat insanın ağzında yemek varken konuşması etrafındakilere zulüm olacağından bu çirkin görülmüştür. Her şeyin bir adabı olduğu gibi yemek yemenin de bir adabı vardır. Sorulmadığı için uzun uzadıya bunun üzerinde durmuyoruz.