Değerli kardeşimiz,
Finans kurumunu işletenler elbette piyasa şartlarını düşünecek, faizli kurumlarla rekabet edecek bir kar miktarıyla çalışacaklardır. Yoksa rekabet etme kabiliyetlerini kaybetmiş olur, piyasadan silinmeye mahkum hale gelirler. Bunun için kar nispetlerini piyasa şartlarına göre ayarlamak zorundalar..
Bu sebeple, bankayla finans kurumunu aynı saymak mümkün değildir. Çünkü baştaki akit(anlaşma) ikisini de bir birinden kesin çizgiyle ayırmaktadır. Şöyle ki:.
Bankalar parayı, miktarı kesin olan faizle alır, vereceği yere de yine miktarı kesin olan faizle verirler. Yani para hep faizde çalışır. Zaten parayı yatıran da faiz alma şartıyla yatırır, teslim alan da faiz verme şartıyla teslim alır. Yani baştaki anlaşma, faiz anlaşmasıdır.
Finans kurumundaki anlaşma ise bunun tam aksinedir. Kar zarar ortaklığında çalıştırılmak şartıyla para verilir, alan da kar zarar ortaklığında çalıştırmak şartıyla alır. Bu da bir kar zarar ortaklığı anlaşmasıdır. Burada kar nispeti de faiz gibi kesin değildir.
Demek ki ikisi aynı değildir. Biri faizli anlaşmadır. Öteki de karlı anlaşmadır.
Bu sebeple karı esas alan finans kurumu, faizi esas alan bankayla aynı sayılamaz. İkisinin de verdiği aynıdır, denemez. Çünkü, anlaşma şartları ikisini birbirinden kesin çizgileriyle ayırmış olur. Bankaya para yatıran, ben miktarı belli olmayan kar değil, kesin olan faiz istiyorum demiş olur. Finansa para yatıran da, ben miktarı kesin de olsa faiz istemiyorum, riskli de olsa kar ortaklığı istiyorum, demiş olur. Gayet tabiidir ki,kim neyi istemişse onun sorumlusu ve muhatabı olacaktır. Bundan daha makul bir sonuç beklenilemez. Kar anlaşması yapan kar alır. Faiz anlaşması yapan da faizi tercih etmiş olur.
Selametle kalın.
Yazar: Ahmet Şahin
