Kadın sesinin avret olup olmadığı konusunda âlimlerimiz ihtilaf etmişlerdir. Kadın sesinin avret olduğunu söyleyenler Kur’ân-ı Kerîm’de geçen: وَلَا يَضْرِبْنَ بِأَرْجُلِهِنَّ لِيُعْلَمَ مَا يُخْفِينَ مِنْ ز۪ينَتِهِنَّ “Saklı zînetlerine dikkat çekmek için ayaklarını da vurmasınlar.” (Nur Sûresi, 24/31) âyetini delil olarak getirmektedirler. Buna göre Allah (celle celâluhû), kadınların ayaklarını yerlere vurarak ses çıkarmalarını menetmişken elbette kendi seslerini yabancı erkeklere ulaştırmalarını meneder. Bu hâlde, “Kadınların seslerini yabancı erkeklere duyacakları kadar yükseltmeleri haramdır.” demişlerdir.(Abdurrahman el-Cezerî, el-Fıkhu alâ’l-Mezâhibi’l-Erbaa, 5/53)
Kadın sesinin avret olmadığını söyleyenler, kadın sesinin, ses olması hasebiyle değil, fitneye sebep olması yönünden haram olduğunu belirtmektedirler. Bu görüşlerine delil olarak ise Peygamberimiz’in (sallallahu aleyhi ve sellem) hanımlarının, bazı erkek sahabelere -perde arkasından- hadis rivayet ettiklerini ileri sürerler. Ayrıca şu ayeti zikredenler:
يَاۤ نِسَاۤءَ النَّبِيِّ لَسْتُنَّ كَأَحَدٍ مِنَ النِّسَاۤءِ إِنِ اتَّقَيْتُنَّ فَلَا تَخْضَعْنَ بِالْقَوْلِ فَيَطْمَعَ الَّذِي فِي قَلْبِهِ مَرَضٌ وَقُلْنَ قَوْلًا مَعْرُوفًا “Ey Peygamber hanımları! Siz herhangi bir kadın gibi değilsiniz. Takvâ sizin sıfatınız olduğuna göre nâmahrem erkeklere hitab ederken tatlı ve cilveli bir eda ile konuşmayın ki kalbinde hastalık bulunan bir şahıs, şeytanî bir ümide kapılmasın. Ciddî, ölçülü konuşun.” (Ahzâb Sûresi, 33/32).
Bu âyet-i kerîmede açık olarak nâmahrem erkeklerle konuşmanın ölçüsü Peygamberimiz’in (sallallahu aleyhi ve sellem) hanımları üzerinden ümmete talim edilmiş ve fitneye mahal vermeyecek şekilde konuşulması gerektiği belirtilmiştir.
Kadınların nâmahrem erkekler karşısında tatlı, cilveli bir eda ile konuşmaları haramdır zira bu durumda karşısındaki erkeğin fitneye düşme ihtimali yüksektir. Erkekler açısından ise kadının sesi, erkeğin lezzet almasına ve şehvetinin tahrik olmasına sebep oluyorsa, kadın sesini dinlemek o erkeğe haram olur. Hanefî, Şâfiî âlimlere ve diğer âlimlerin de çoğuna göre kadın sesinin haram olmasının illeti, fitneye sebep olmasıdır.[1]İbn Âbidîn, Hâşiyet-ü Reddi’l-Muhtâr, 1/406; Gazzâlî, İhyâ-u Ulûmi’d-Dîn, 2/281; Şirbinî, Muğni’l-Muhtâc, 3/129; Vehbe Zuhaylî, el-Fıkhü’l-İslâmî ve Edilletüh, 1/665.
Netice itibarıyla âlimlerin çoğunluğunun görüşü; kadın sesinin mutlak manada avret ve haram olmamasıdır. Evet, kadın sesi haram değildir ancak erkekler için fitne olacaksa haram hükmünü alır. Bu haramlık hem erkek için hem de kadının kendisi içindir. Yani fitneye sebebiyet veren kadın sesini dinlemek erkeğe haram olduğu gibi sesin sahibi olan kadın da fitneye sebebiyet verdiği için günaha girer.
Kaynak: Kadın ve Aile İlmihali
Dipnotlar
| ⇡1 | İbn Âbidîn, Hâşiyet-ü Reddi’l-Muhtâr, 1/406; Gazzâlî, İhyâ-u Ulûmi’d-Dîn, 2/281; Şirbinî, Muğni’l-Muhtâc, 3/129; Vehbe Zuhaylî, el-Fıkhü’l-İslâmî ve Edilletüh, 1/665. |
|---|
