Hz. Ömer’in oğlu Abdullah, kurban kesme konusunda Peygamber Efendimiz’den öğrendiği şekliyle, şöyle diyor: Hayvan keserken “Kemiğe kadar (nefes borusu, yemek borusu ve damarlar) kesilir, kemiğe ulaşınca durulur ve hayvan can verinceye kadar beklenir“. Yani hayvanın başı bedenden koparılmaz, dolayısıyla omurilik kesilmemiş olur. Ayrıca enseden kesmek men edilmiştir.
Kalbin çalışmasında hormonlar ve sinirler rol oynar. Fakat birinci derecedeki rol sinirlerindir. Bunlardan birisi, beyinden çıkan, boyundan kan damarlarına paralel seyrederek göğüs boşluğundan kalbe ulaşan ‘nervus vagus‘tur. Kalbin atış hızını düşürücü ve kasılma gücünü azaltıcı tesir yapar. Diğer sinir ise kalp atış hızını artıran ve kasılma gücünü yükselten ‘nervus accelerantes’tir. Bu iki sinir, birbirlerinin tesirini dengeler. Aksi halde birinin tesirinin artması, diğerinin tesirinin azalmasına sebep olur. Yani bu sinir bağının birisinin tesirinde kalan kalp, ya çok hızlı atacak veya atım hızı, kasılma gücü çok azalacak hatta durabilecektir.
Emredildiği şekilde hayvanı kesecek olursak, bakın neleri temin etmiş oluyoruz. ‘Nervus vagus’u kestiğimizden dolayı kalbin üzerindeki yavaşlatıcı tesir kalkacaktır. Omurilik, hayvan can verinceye kadar kesilmediğinden, kalp ‘nervus accelerantes’in tesiriyle, hızlı ve güçlü atacaktır. Dolayısıyla da mümkün olan en fazla kan dışarı atılmış olacaktır. Bu ise besin sağlığı ve temizliği yönünden çok önemlidir. Zira mikroorganizmaların üremesine en uygun ortamlardan birisi canlılığını yitirmekte olan kan dokusudur. Eğer vücutta fazla kan kalmış ise, mikroorganizmalar hızla üreyecek, üreyen bu yaratıklar da etin çabuk bozulmasına, renginin değişmesine ve yenildiğinde çeşitli zararlara yol açacaktır.
İslam dini 14 asır öncesinden getirdiği usulle, sağlık açısından en mükemmel yolu seçmiştir. Bu ise ilmi araştırmalarla tasdik edilmiş bir hakikattir.
*Prof. Dr. İbrahim Canan
