Telbiye, sözlükte emre icabet etmek, emre âmade olduğunu ifade etmek mânâsına gelir. Hac terimi olarak ise, “Lebbeyk, Allahümme lebbeyk…” diye başlayan duaları okumaktır. Telbiyenin en az bir kere getirilmesi gerekir. Ayrıca sık sık telbiye getirilmesi ibadetin ruhuna çok uygun bir durumdur. İhrama giren kimse iki rekat namaz kıldıktan sonra niyet eder ve telbiyeyi söyler. Telbiye mîkat sınırlarını geçmeden söylenir. Mîkat telbiyesiz geçilirse, geri dönüp telbiyeyle geçmek gerekir. Bu mümkün olmazsa ceza kurbanı kesilir.
Telbiye şu şekildedir:
لَبَّيْكَ اللَّهُمَّ لَبَّيْكَ، لَبَّيْكَ لاَ شَرِيكَ لَكَ لَبَّيْكَ، إِنَّ الْحَمْدَ، وَالنِّعْمَةَ، لَكَ وَالْمُلْكَ، لاَ شَرِيكَ لَكَ
“Allah’ım emrine âmâdeyim, davetine icabet ettim geldim Allahım. Yeter ki Sen emret. Emrine itaat ederek Sana yöneldim. Allah’ım, Senin ortağın yoktur. Elbette ki, hamd Sen’in, nimet Sen’in, mülk de Sen’indir. Senin şerikin yoktur.”
Telbiyeyi her söyleyişte üç kere tekrarlamak, sonra tekbir, tehlil ve salavat-ı şerife okumak müstehabdır. Telbiye hacda bayramın birinci günü Akabe cemresine taş atmaya başlayınca, umrede ise Harem-i şerifin kapısına gelince kesilir, daha sonra söylenmez.