245
Ya Rab! Sinelerimizi en içten duygularla sızlanarak Sana açıyor ve Sana yakarıyoruz: Ey Müsebbibü’l-esbâb, sebepler bütün bütün uçup gitti! Düşmanların cefâsı, dostların da hâl bilmezliği, acz ve zaafımıza inzimam edince yol mülâhazalarımızı yoldakilerin hayreti sardı; bahtına düştük, bizi takılıp yollarda kalan yalnızların talihsizliğine uğratma!” diyoruz; diyor, içimizi çekiyor; mâruz kaldığımız ızdırapları duyma ölçüsünde, ihtiyaç ve ızdırar hâliyle Senin kapının tokmağına dokunuyor; böyle bir tevhid mülâhazasına iltifatlarının ifadesi sayılan teveccühlerini, yine Sana olan itimat ve güvenlerimizle bekliyoruz.
