242
لِي خَمْسَةٌ أُطْفِي بِهَا حَرَّ الْوَبَاءِ الْحَاطِمَة
الْمُصْطَفَى وَالْمُرْتَضَى وَابْنَاهُمَا وَالْفَاطِمَة
Gönlümde beş güzel isim var ki, kırıp geçiren vebâ ateşinin yangınını ben o isimlerle söndürürüm: Mustafa (aleyhissalâtü vesselam), Murtaza (Hazreti Ali radıyallahü anh), onun iki oğlu (Hasan ve Hüseyin radıyallahü anhüma) ve Fâtıma (radıyallahü anhâ).
Bu iki güzel mısra öteden beri salgın hastalığa karşı Hazreti Hâfiz u Hafîz’e teveccüh eden müminlerce bir dua ve niyaz olarak okunageldiği gibi yazılarak evlerin/beldelerin değişik yerlerine de asılmıştır. Nitekim yazı sanatının üstadı olan nice hattatlar, levhalarını bu güzel ifade ile taçlandırmışlardır.
