Bediüzzaman Said Nursi Hazretleri Emirdağ Lahikasındaki bir mektubunda kendisi hakkında neşredilen bir yazıdan dolayı yaptığı açıklamada dergide yazıyla alakalı olarak, “Yeni harfleri bilmediğim için bana birisi okudu.” şeklinde bir açıklama yapıyor. Ancak, Üstad gibi zekî, duyduğunu hemen ezberleyen ve kolay kolay unutmayan bir hafıza dâhisinin Latin harflerini okuyamaması düşünülemez. Buradan şöyle bir netice çıkarabiliriz: Üstad muhatap olduğu kadar Latin harflerini ve yeni yazıyı biliyordu fakat okuma yazma için özel bir gayret göstermemişti. Yukarıdaki sözünü de, bir Osmanlıcaya bir Arapçaya kıyasen iyi bilmiyorum manasında düşünebiliriz. Ancak şunu biliyoruz ki, Risaleler Latin harfleriyle neşredilince çok sevinmiş ve bağrına basmıştır.
Bir de bunu bilmenin ilmimize, bilmemenin de cehlimize bir katkısı olmaz. Mü’minler kendilerine istifadesi olmayan bu türlü şeylerle çok fazla uğraşmamalıdırlar. Eserler, Latin harfleriyle ve birbirinden güzel şekilde basılmaktadır; bize düşen bunlara ulaşıp istifade etmektir.
