“Çocuk, anne baba elinde bir emanettir. Mum gibi her şekli alabilir. İyi tohum ekilirse din ve dünya saadetine kavuşur.” (İmam-ı Gazali)
Aileler, çocuk yetiştirmede nasıl bir yaklaşım içinde olduklarının farkında olmalıdırlar. Çocuğun davranışlarına bakıp, nasıl bir yaklaşım sergilediklerini kolayca anlayabilirler. Çünkü, çocuğun davranışları büyük ölçüde ailenin tutumlarını ve yaklaşımlarını göstermektedir. Bunun için aileler, çocuklarının tutumlarına bakarak, çocuk yetiştirmede ne kadar başarılı veya başarısız olduklarını görmelidirler.
Çocuğun kendi kendini yöneten, yüksek benlik saygısına sahip, doyumlu bir birey olarak gelişmesi, büyük ölçüde ona sağlanan fırsatlara ve anne babanın yaklaşımına bağlıdır. Bunun için ana babanın, çocuklarından bekledikleri davranış modeline uygun bir davranış içinde olmaları gerekmektedir. Uyumlu ve rahat bir aile ortamı içinde, tutarlı ve sağlıklı ilişkiler içinde yetişen çocuk, yetişkin yaşında da problemsiz bir çocuk olur. Bilinmelidir ki, ürün her zaman ekilen tohumla ve beraberinde
hazırlanan yakın çevre şartlarıyla doğru orantılı olarak gelişir, şir. Bu nedenle ana babanın tutumu, gelişmekte olan bu çocuğa model oluşturacağından kişiliğini ve davranışlarını etkiler. Anne baba kendi tutum ve davranışlarını değerlendirmeden, çocuğun davranışlarını değerlendirmeye kalkarsa, hata eder.
