Soru Detayı: “Müslüman, kebairi işlediği sırada o an iman ondan alınır, günahı bitirdikten sonra imanı geri verilir; yani o günahı imanıyla işlemesi mümkün olmayacağından o günahı işlerken iman kalbini terkeder, günahtan sonra geri gelir” anlamında Üstad’ın bir ifadesi var mıdır? Eğer varsa, kişi günah işlerken ölürse imansız mı ölür, diğer tarafta durumu nasıl olur?
Üstadın büyük günahlarla alakalı şöyle bir ifadesi vardır:
“Günah-ı kebireyi (büyük günahı) işleyen, nasıl mü’min kalabilir?” diye suallerine cevab ise; … Nefs-i insaniye, muaccel (peşin) ve hazır bir dirhem lezzeti; müeccel (ileride), gaib (görünmeyen) bir batman lezzete tercih ettiği gibi, hazır bir tokat korkusundan, ileride bir sene azabdan daha ziyade çekinir. Hem insanda hissiyat (duygular) galib olsa, aklın muhakemesini dinlemez. Heves ve vehmi hükmedip, en az ve ehemmiyetsiz bir lezzet-i hazırayı (hazır lezzeti), ileride gayet büyük bir mükâfata tercih eder. Ve az bir hazır sıkıntıdan, ileride büyük bir azab-ı müecceleden (ilerdeki azabdan) ziyade (fazla) çekinir. Çünki tevehhüm (evham etmek) ve heves ve hiss, ileriyi görmüyor belki inkâr ediyorlar. Nefs dahi yardım etse, mahall-i iman olan kalb ve akıl susarlar, mağlub oluyorlar. Şu halde kebairi (büyük günahları) işlemek, imansızlıktan gelmiyor, belki hiss ve hevesin ve vehmin galebesiyle akıl ve kalbin mağlubiyetinden ileri gelir.” (13. Lem’a)
Ayrıca, günah işlerken o günahın helal olduğuna inanmadan işler, helalliğine dair imanı söz konusu olmaz diye değerlendirenler de vardır. Allahu a’lem. Ancak, Üstad hazretlerinin dediği gibi, günahı işleme anında aklın ve kalbin, dolayısıyla kalpte olan imanın, nefse yenik düşmesi söz konusudur. Yoksa büyük günah işleyen insan imandan çıkar demek değildir. Nitekim, ehli sünnet ve cemaat alimleri, ittifakla amelin imandan bir cüz olmadığını, dolayısıyla kötü amel işleyenlerin imansız kalmayacaklarını kabul ederler. Bu konudaki delillerinden biri de imanla amel kelimelerinin Kur’an’da ayrı ayrı zikredilmeleri ve “ve” bağlacıyla birbirlerine bağlanmalarıdır. Eğer “ev= veya” bağlacıyla bağlansalardı, ikisi aynı olur, dolayısıyla günah işleyen imanını da kaybederdi derler.
Bu bilgiden sonra şunu da arz etmek gerekir: Her ne kadar büyük günah işleyenler imanlarını kaybetmeseler de, günahlar imana büyük zarar verir. Allah korusun insan, bir de günah işlerken ölürse, biz ona imansız gitti demesek/diyemesek bile durumunun tehlikeli olduğu kanaati ağır basar. Allah Teala Hazretleri, kötü encamdan ehli imanı muhafaza buyursun.
