Bir erkeğin, eşine zekât veremeyeceği aşikârdır çünkü erkek, zaten kadının her türlü nafakasını karşılamak zorundadır. Dolayısıyla onun eşine zekât vermesi bir yönüyle kendine râci olduğu için geçerli kabul edilmemiştir.
Hanımın kocasına zekât vermesine gelince, Hanefî mezhebinin imamı olan Ebû Hanîfe Hazretleri bir kadının fakir durumdaki kocasına zekât veremeyeceğini söylemiştir. Onun önde gelen iki talebesi olan İmam Ebû Yûsuf ve İmam Muhammed ise kadının fakir olan kocasına zekât vermesini câiz görmüşlerdir. (Mevsuatu’l-Fıkhiyyeti’l-Kuveytiyye, 23/315.)
Her ne kadar ailede nafaka ihtiyacını karşılamak kocanın vazifesi ise de günümüz şartlarında özellikle bizim aile yapımızda eşler arasındaki mal ayrımının çok belirgin olmadığı bir gerçektir. Binaenaleyh bu konuda uygun olan İmam-ı A’zam’ın görüşüyle amel ederek kadının da kocasına zekât vermemesidir. (Meydanî, el-Lübâb, 1/79.) (Kadın ve Aile İlmihali)