585
Âdâb, “edeb”in çoğuludur. Allah Resûlü’nün devamlı olmaksızın bazen yaptığı şeylerdir. Hanefî mezhebinin literatüründe mendup veya müstehap anlamında kullanıldığı da olur. Bunları terk etmek kınamayı gerektirmez, bir günah sayılmaz. Fakat bunları yapmak daha faziletli olup, daha çok sevab kazanmaya sebebdir.
Namazların Başlıca Edebleri Şunlardır:
- Namaz esnasında iken hem görünüşte hem de iç dünyasında bir tevazu, sükunet ve huzur içinde bulunmak.
- Kıyafete çeki düzen vermek. Mesela gömlek gibi düğmeli bir giysi giyildiğinde düğmelerini iliklemek.
- Kıyamda secde yerine, rükuda ayakların üzerine, secdede burnun iki yanına, oturuşta kucağa, selamda sağ ve sol omuz başlarına bakmak.
- Yalnız başına namaz kılan kimsenin, rüku ve secde tesbihlerini üçten fazla yapması. .
- Kâmet sırasında حي على الفلاح“Hayye alel felâh” denirken imam ve cemaatin namaz için ayağa kalkması. İmam mihraba doğru gelirken , safların imam aralarından geçerken ayağa kalkması.
- قد قامت الصلاة “Kad kâmeti’s-salah” denilirken imamın namaza başlaması.Bununla birlikte kamet bitlikten sonra da namaza başlanmasında bir sakınca yoktur. Hatta İmam Ebu Yusuf ile üç İmama göre, uygun olan da budur. İkamet alınırken camiye giren kimse oturur. Sonra cemaatle beraber ayağa kalkar. İkametin bitmesini ayakta beklemez.
- Namazda esneme halinde ağzı tutmak ve dudakları dişlerle olsun kapamak. Mümkün olmazsa sağ el ile kapamak. Öksürüğü ve geğirmeyi mümkün olduğu kadar gidermek.
Kaynak: Bir Müslümanın Yol Haritası