Bu konuda hak hukuk bellidir aslında. Anne-baba çocuklarının terbiyesiyle ilgilenmek zorundadır. Bir anne-babanın çocuğuna en büyük mirası güzel ahlaktır. Bu ahlakı küçüklüğünden itibaren vermek zorundadır.
Hayır işlerinde koşturmak, nasıl anne-babayı ihmal etmeye bahane değilse, çocukları ihmale de bahane değildir.. Bu açıdan, mutlaka iyi bir zaman tanzimi yapılmalı, hem anne hem de baba çocuklarını manen doyurmalıdırlar. Anne-babayı görmenin, onlarla beraber olmanın, bizim bilemediğimiz şekilde çocuğa kazandırdığı şeyler vardır. Mesela annenin, çocuğunu iki yıl emzirmesinin, çocuğa verdiği emniyet ve güven hissini, başka bir şey veremez diyor pedagoglarımız, pskiyatristlerimiz.
Evet, iyi bir zaman tanzimi yapılmalı, çocuklara vakit ayırmalı. Bu, gün boyu çocuklarla vakit geçirelim, gülelim oynayalım demek de değildir. Onlarla hoşça ve kaliteli vakit geçirmektir istenen. Beraber oyun da oynanabilir, Kur’an da okunabilir, gezilebilir, sohbet edilebilir, başları okşanır, yüzlerine tebessümler yağdırılır, beraberce evin herhangi bir yeri tamir edilebilir, alışverişe çıkılabilir, dua edilebilir..
