Güzel koku onların temel gıdası olduğu söyleniyor. Evet, bizim temel gıdalarımız olduğu gibi onların da temel gıdaları var. Oksijeni soluduğumuz gibi, onlar da buna mukabil güzel kokuyu solurlar. Ayrıca, bizim belli bir fizyolojik yapımız var. Bu itibarla da bazen basit, bazen de mürekkep gıda alıyoruz. Fakat onlar maddeden mücerreddirler. Böyle olunca da bizim ihtiyacımız olan şeylere onların ihtiyacı yoktur. Onlar ancak, tesbih ve tehlillerden, zikirden ve Kur’ân tilâvetinden zevk alırlar.
Ervah-ı habîse ise çirkin kokulardan zevk alır. Mahkemeye giderken arkadaşlardan biri gülyağı sürmüş de oradakilerden biri basbas bağırmaya başlamış: “Kim sürdü o hacı kokusunu..?” Biz de onların parfüm kokusundan rahatsız oluyoruz ya!” Rûhlar farklı farklı işte böyle… (Kaynak, Fasıldan Fasıla II, “Ervah-ı Tayyibe ve Güzel Koku”)
